Leven is een werkwoord, maar ook een zelfstandig naamwoord. Ieder mens leeft een leven. Maar niet iedereen heeft een levensvisie. Nonpolipar springt graag in dat gat. Want een beginsel dat om delen draait, moet natuurlijk zelf ook deelbaar zijn. Graag deelt nonpolipar dan ook haar beginsel in de vorm van de volgende hapklare levensvisie. Maar verslik je niet. Beter gezegd: verdeel je niet.

I    Het tegenovergestelde van oorlog is niet vrede, maar delen. En dus:

II   Be fair, do share; be right, don't fight. Maar deel niet zo maar wat.

III  Als je deelt, overweeg dan 4D: deel duurzaam, doordacht, dynamisch.

IV  Word wie je wilt zijn om te kunnen delen, maar verdeel nooit jezelf. 

Delen is deel van ieders leven. Iedereen deelt zijn of haar leven. Leven is verandering, vaak in de vorm van ontwikkeling, soms ook als inleveringsproces. Nonpolipar stelt zich voor dat een mens zichzelf ook kan ontwikkelen in de kunst van het delen. Tot nu toe heeft nonpolipar daarbij het accent gelegd op de punten I, II en III van de levensvisie hiervoor. Onderdeel daarvan is het advies om doordacht te delen, zoals zit ingebakken in punt III. Dat advies is niet voor niets. Verder ziet nonpolipar graag, dat mensen de gave van het delen inbouwen en uitbouwen binnen hun eigen ontwikkeling. Nonpolipar heeft 'de delende mens' voor ogen, die zich ontplooit als zichzelf en niet als iemand anders. Die een eigen bestaan opbouwt en niet dat van een ander. Die een eigen leven leeft en  geen geleend, gekopieerd of overgenomen leven. Die zichzelf deelt zoals zij of hij is, maar niet zichzelf verdeelt tot er geen zelf meer overblijft. 

Nonpolipars ziet graag dat het menselijk delen meer gewicht in de schaal gaat leggen. Zodat vrede niet langer het voorportaal is van strijdende mensen, maar van delende mensen. Idealistisch? Zeker weten. Stip aan de horizon. Onmogelijk? Zeker weten van niet. De stip moet niet worden verward met de horizon. Hoe ver we ook gaan, de horizon blijft buiten bereik; maar de stip komt steeds dichterbij. Nonpolipar is een beweging, allereerst gericht op een koers en daarna ook op beweging. Nonpolipar reikt slechts aan, om te delen. Maar het is pas echt gedeeld als iemand er iets mee doet. Bijvoorbeeld ermee instemmen, de koers afstemmen, het tempo versnellen, de bakens verzetten, noem maar op. Maar niemand begint blanco, want iedereen deelt. Met andere woorden: het hele leven doet er toe; niets was voor niets, zelfs niet dat wat voor niets leek. Het hele leven van een mens als hoofdproces. Binnen dat leven gebeurt van alles. Nonpolipar doet er nu nog een delend schepje bovenop. En vraagt eigenlijk alleen maar: mag het een ietsje meer zijn? Wie weet, scheelt het een paar oorlogen.